OP ZOEK NAAR ROOTS - 206

Wat hie dy rizige, âlde man it swier. Hiel starich gienen de trapers fan syn fyts yn 'e rûnte. Hy stie benei stil op 'e dyk. Syn dochter seach wol dat heit it net maklik hie. Gjin wonder as jo sa'n grutte, swiere Fryske klok op't skouder lizzen ha, dy mei ien hân fêsthâlde moatte, en dan ek noch wol op 'e fyts. Dy klok wie fan in boer, in sekere Boersma, út Twizel, en dy minsken woenen graach dat de klok al hielendal wer opknapt wurde want hy seach der mâl út. De ien of de oare hie him al ris oerferve mei flierferve. It like nergens op en it hie dy skoandere klok dan ek knap bedoarn. Mar dizze âlde klokmakker koe der wat mei. Doe't klokmakker Elle Wijma en syn dochter Gepke op 't lêst by Skûlenboarch wienen, hie hy der goed genôch fan. Hy koe net mear! Hy wie oan ein, mar noch lang net thús.

Op Skûlenboarch wenne famylje fan harren en dat wie Elle Ellens en dy hie in auto! Dat wie better as in fyts! Elle Ellens hat doe de klok eefkes nei Eastermar brocht wêr't de klokmakker wenne. Elle Wijma en syn dochter hienen it doe frij wat makliker doe't de klok net mear op't skouder lei.

Dit fertelde Gepke Hoekstra-Wijma ús okkerdeis doe't myn broer Sjirk en ik har op sochten yn har bejaarden-wenning yn Eastermar. Gepke wennet dêr moai. Sy is in nicht fan ús mem en sy is no 92 jier âld. Mar....noch sa helder as kryt! Wat ha sokke minsken wat foar as de holle sa goed bliuwt. Gepke fertelde ek dat se doe it houtwurk fan dy klok hielendal skjin makke ha. Sy ha it op nij politoere op advys fan Jouke Spoelstra út Rottefalle. Dy man wist alles oer sokke karweien om't hy sels meubelmakker wie. En in goeien ien! Gepke spruts mei lof oer dizze bûtengewoane man, dy't ek hiel muzikaal wie.

Gepke sei dat de klok wer as nij wurden is. Dat klokmeitsjen siet de Wijma's yn it bloed. Gepke wie sels ek klokmakster. Der ha wol ferhalen oer dizze bekwame klokmakster yn de kranten stien, foto en al. Sy wie de iennichste frou dy't sok wurk die yn Nederlân. Âlde klokken restaurearje is net samar wat herstelle, it is keunstwurk! Dy keunst hienen de Wijma's yn 'e hannen. Om't de ûnderdieltsjes fan dizze âlde klokken net mear te krijen wienen, makke myn omke Elle dy sels. Letter die Gepke dat ek wol. Dat wie hiel fernuftich wurk. Net ien yn dy famylje docht dat wurk no noch.

De Wijma's en de Ellens binne famylje fan elkoar. Dat sit sa:

Gepke (1914-) is in dochter fan Elle Wijma (1884-1956) en Wytske Hamstra (1888-1949), dochter fan Pieter Jelles Hamstra (1849-1888) en Aaltsje Johannes Kramer (1845-1928) út Droegeham. Elle Wijma wie in soan fan Lammert Rapkes Wijma (1852-1909) en Gepke Elles Ellens (1857-1912). En sa binne we dus al by de Ellens.

Sa troch de jierren ha ik wol gauris Ellens oantroffen yn Kanada. Yn 1953 wie der in Elle Ellens yn Holland Marsh yn de griente-túnderijen. Der wie net tsjin dy grutte, sterke man te wurkjen. It foel net mei om mei him yn't span te rinnen. Dy koe wurkje mei syn grutte hannen. Hy hie froeger ek yn de minen wurke yn Limburch. Fierder ha ik wol gauris sitten te praten mei Dr. Jacob Ellens dy't professor is oan in Kristlike universiteit yn Ontario. Ik koe wol in boek skriuwe oer de Ellens famylje, sa'n protte gegevens ha ik dêrfan.

Noch eefkes dit: Gepke wie troud mei Durk Hoekstra dy't al ferstoarn is. In soan fan harren is Anne dy't troud is mei Betske Heidema. Anne en Betske ha in dochter Gepke dy't troud is mei Jannes Hamstra, soan fan Feike Hamstra en Iebeltsje Hofman. Feike syn heit wie Sjoerd Hamstra (1907-) en syn mem wie Anna de Bruin 91909-1982). Mei Sjoerd Hamstra komme wy wer yn 'e Ham telâne en by de selde famylje as Gepke Wijma har mem Wietske Hamstra. Dus ek by uzes.

Jelle yn Kanada